پروردگارا!

ولك أسالك بأهل خاصتك من ملائكتك و الصالحين من بريتك أن تجعل علينا واقيه تنجينا من الهلكات، تو را به حق فرشتگان مقربت و به حق بندگان شايسته ات قسم مي دهم كه براي من سپري قرار دهي تا مرا از مهالك حفظ كند.
و تجنبنا من الآفات؛ و اين سپر مرا از آفت ها حفظ كند.
و تكننا من دواهي المصيبات؛ و از مصيب هاي بزرگ مرا مصون دارد. سپس مي فرمايد:
و أن تنزل علينا من سكينتك؛ علاوه بر آن سپر محافظ، آرامشي را براي ما قرار بدهي؛ چون ترس از گناهان، انسان را مضطرب مي كند و آرامش را از او مي گيرد. وقتي آرامش از انسان گرفته شد ديگر درست نمي تواند كارش را انجام بدهد، خدايا، آرامشي به من بده تا دلم را آرام كند و اطمينان داشته باشم كه مرا مي بخشي، تا بتوانم در سايه اين آرامش به وظايفم قيام كنم.
و أن تغشي وجوهنا بأنوار محبتك، ديگر باب رحمت باز شده، وقتي به اين جاي مناجات مي رسد گويا ديگر خاطرش آسوده است كه ديگر اين دعاها مستجاب است. باز اضافه مي كند مرا با نور محبت و انوار مهرباني خودت بپوشان.
و أن تؤوينا الي شديد ركنك؛ مرا به پايگاه محكم خودت پناه ده.
و أن تحوينا في أكناف عصمتك، “كنف ” در عربي، يعني چيزي كه بر چيز ديگر احاطه پيدا كند و شامل آن شود؛ مثلا وقتي مادر بچه اش را بغل مي گيرد، مي گويند: “جعلته في احضانه ” يا “في اكنافه “، اكناف در اين جا يعني در آغوش، يا مرغ وقتي جوجه هايش را زير بال و پر خودش مي گيرد، مي گويند: “جعلتها في اكنافها “، يعني بر يك چيزي از اطراف احاطه پيدا كند و آن را زير بال خودش بگيرد.
خدايا! ما را در سايه لطف خودت قرار ده، برافتك و رحمتك يا أرحم الراحمين.