1. بايد والدين، مربيان و مسؤولان تدابيرى در نظر بگيرند كه نوجوانان و جوانان در ابعاد مختلف جسمى، جنسى، عقلى، اجتماعى، عاطفى و اقتصادى به طور هماهنگ و متناسب رشد نمايند. آنچه در حال حاضر مشاهده مى شود، ناهم ترازى رشد و بلوغ جنسى و جسمى و احساس نياز به ازدواج، با ديگر ابعاد رشدى، يعنى رشد عقلى، اجتماعى، اقتصادى و عاطفى نوجوانان و جوانان است; لذا يا به محض رسيدن به بلوغ جنسى اقدام به ازدواج مى نمايند، در حالى كه از نظر عقلى، عاطفى، اجتماعى و اقتصادى به حد رشد مناسب نرسيده اند و يا سال ها پس از رسيدن به بلوغ جنسى منتظر يافتن شغل مناسب، تكميل تحصيلات و ديگر پيش نيازهاى زندگى باقى مى مانند كه در نتيجه، يا اصلاً به آن دست نمى يابند و يا وقتى به آنها مى رسند كه ديگر شادابى، طراوت و انگيزه ى ازدواج را ندارند، در هر دو صورت، زندگى آسيب پذير و در معرض خطرهاى جدّى است.
2. از عواملى كه موجب بلوغ جنسى زودرس و احساس نياز كاذب در جوانان مى شود، بايد به طور جدى جلوگيرى نمود; مانند ديدن صحنه هاى مهيّج، فيلم، ماهواره، اينترنت، روابط دختر و پسر و… .
3. فرهنگ سازى ازدواج ساده و منطبق با معيارهاى اسلامى، يكى از نيازها و راهكارهاى اصلى در حل مشكلات ازدواج جوانان است. اگر معيار در ازدواج و انتخاب همسر دستورهاى اسلام باشد، اكثر يا هيچ يك از اين مشكلات وجود نخواهد داشت. تبعيت از آداب و رسوم نادرست، برخى تحصيلات نامتوازن، روابط بى حدّ و مرز دختر و پسر، بينش غيردينى كه فقط اسباب مادى را درنظر مى گيرد، كم رنگ شدن توكل و توجه به خداوند و نيز هزينه هاى اضافى و تشريفات، از عوامل اصلى بالا رفتن سن ازدواج محسوب مى شوند. اين زنجيرهاى اسارت آور و دست و پاگير، متأسفانه در حال گسترش است. بايد بينش جوانان و نوجوانان و خانواده ها نسبت به زندگى، ازدواج و… اصلاح شود تا بتوان مقدمات ازدواج آنان را در زمان مناسب و با الگوگيرى از امامان معصوم(عليهم السلام)، كه قبل از 25 سالگى اقدام به ازدواج مى نمودند، فراهم كرد.

منبع