درک غربت واضطراب یوسف فاطمه(عج) شدت غربت امام عصر (عج)آنچنان زیاد است که پس از قرن ها هنوز 313نفرنتوانستند خود رابرای یاری ورفع غربت از آن وجود مقدس مهیا کنندومردم به عدم حضور ایشان در میان خودعادت کرده اند. آنحضرت حتی نمی تواننددر میان جامعه زندگی عادی داشته باشندوچنانچه دشمنان اورا بشناسنددر به شهادت رساندن او همچون اجداد طاهرش درنگ نخواهند کرد تلخ تر از همه اینجاست که بخش اعظمی از این گرفتاری ها غم ناشی از معصیت وگناه ورنج ودشواری های شیعیان است .امام (عج)بسان که نمی تواند یک لحظه از غم فرزند خردسال خود فارغ شود در اندوه ومشکلات شیعیان چون شمع می سوزد .امام رضا (ع)در توصیف شخصیت امام می فرمایند :"امام انیسی رفیق واهل مداراست پدری دلسوز است برادری است تنی از یک پدرومادرومادری است که به فرزند خردسال خود محبت میکند".(کافی ج 1-ص200)عجز ولابه های رقت بار شیعیان در تمام اعصار وسرزمین ها در گرفتاریها ومشکلات قلب مقدس ایشان را می سوزاند وزخمی بر زخم های این دل آزرده می افزاید این قلب وروح زخم دیدهچه بسا جسم وجان حضرت را دچار رنجش ودرد کند .امیر المومنین (ع)این عطوفت ومهربانی امام معصوم نسبت ویاران شیعیان را در جملاتی خطاب به یکی از یاران خویش که دچار بیماری شده بودچنین توصیف میکند :"ای رمیله هیچ مومنی بیمار نمی شود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمارمی شویم وغمگین نمی شود مگر اینکه ما هم در غم او غمگین شویم …ای رمیله هیچ مومنی در شرق وغرب زمین از ما پنهان نیست".

نوشته ای از خانم معلم