گزیده ای از آیین دوستی
آيين دوستي عبارت است از: آراستن دوست، ياري رساندن، قدرشناس بودن، تقويت كردن، همكاري داشتن و در راه دوست، فداكاري و خدمت كردن.
در قلمرو بحث از آداب معاشرت با دوست و آيين دوستي، توجه به نكاتي كه به عنوان صفات دوست خوب مطرح شده است، ضروري است. همان معيارها، حاوي دستورالعمل چگونگي معاشرت هم هست. به عنوان نمونه به يكي از اين روايات، اشاره مي‏كنيم.

امام حسن مجتبي(ع) در بستر بيماري بود و پس از آن مسموميت كه به شهادتش منجر شد، در ديداري كه جُناده (از اصحاب وي) با حضرت داشت، امام چنين توصيه فرمود:

«اِصْحَبْ مَنْ اِذا صَحِبْتَهُ زانَكَ، وَاِذا خَدِمْتَهُ صانَكَ وَ اِذا اَرَدْتَ منه مَعوُنَةً اَعانكَ و …»(4)

«با كسي همنشيني و مصاحبت و دوستي كن كه: 1ـ هرگاه با او همنشين شدي، مايه آراستگي تو باشد، 2ـ آنگاه كه خدمتش كني، تو را نگهبان باشد، 3ـ هرگاه از او ياري خواستي، كمكت كند، 4ـ اگر سخني گفتي، تو را تصديق كند، 5ـ اگر (بر دشمن) حمله بردي، قدرت وصولت تو را بيفزايد، 6ـ اگر دستت را به فضل و نيكي دراز كردي، او هم دست، پيش آورد، 7ـ اگر در تو (و زندگيت) رخنه‏اي پديد آمد، آن را برطرف سازد، 8ـ اگر از تو نيكي ديد، آن را در شمار و حساب آورد، 9ـ اگر چيزي از او طلبيدي، عطا كند، 10ـ و اگر تو ساكت بودي (و چيزي نخواستي) او آغاز كند (و نيازت را برطرف سازد).

به نقل از اخلاق معاشرت جواد محدثی

خدایا !

این آیه را که بر زبان داستایوسکی رانده ای ، بر دل های روشنفکران فرود آر که :

” اگر خدا نباشد ، همه چیز مجاز است “

جهان فاقد معنی و زندگی فاقد هدف و انسان پوچ است و انسان فاقد معنی ، فاقد مسئولیت نیز هست.

_________

دکتر شریعتی ، نیایش
علی آشکار ترین حقیقت و مترقی ترین مکتبی است که در شکل یک موجود انسانی تجسم یافته است ، واقعیتی بر گونه اساطیر و انسانی است که هست از آنگونه که باید باشند و نیست

آن لحظه که قلبت به خدا نزدیک است / آن لحظه که دیده ات ز اشک خیس است

یاد آر که محتاج دعایت هستم …

———————

فرشته ها برای آزادی انسانها از دستان شیطان و بخشش معاصی وبردن آنها به ملکوت

مسابقه داده و منتظر ندای بنده های خدا هستند. اللهم لبیک

مرا دعا کنید …

———————

صفحات: 1· 2

ماندن، سنگ بودن است و رفتن، رود بودن
بنگر که سنگ بودن به کجا مي رسد جز خاک شدن
و رود بودن به کجا مي رود جز دريا شدن …

﴿ قَالُوا يَا أَبَانَا اِسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴾

برادران يوسف
و آن هنگام كه برادران يوسف از كرده¬ي خويش پشيمان شدند، به نزد پدر آمده، طلب بخشش كردند كه پدرجان! براي ما استغفار نما؛ ما خطا كاريم؛ اما من پدري را سراغ دارم كه پيش از خواست ما برايمان استغفار مي¬كند.
پدر جان! مي¬دانم كه چه¬قدر دلت را شكستم؛ چه¬قدر تنهايت گذاشتم؛ چه¬قدر از يادت بردم و چه بي وفا فرزندي بودم برايت. به هركسي فكر كردم جز به تو؛ به ياد هر كسي بودم جز تو و فراموش كردم كه: «اَلقَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْكِنْ حَرَمَ اللهِ غَيْرَ اللهِ» : «قلب حرم خداست و نبايد كسي را جز او در آن راه داد.»
و فراموش كردم كه: ﴿ ما جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِن قَلْبَينِ في جَوفِهِ…﴾
و شنيدم كه براي شيعيانت استغفار مي¬كردي كه خداوندا! از تقصير شيعيان ما بگذر كه آنان به اتكاء محبّت و ولايت ما گناه مي¬كنند. خدايا! اگر گناهانشان در رابطه با توست، تو از آنان چشم پوشي كن كه ما (از آن¬ها) راضي شديم … . و من باز حرمت¬ات نگاه نداشت؛ اما پدرم! تنها ياورم! تو خود خوب مي¬داني كه من جز تو كسي را ندارم؛ اگر هر خطا و اشتباهي نمايم، باز هم فرزند تو ام!
فرزندي كه به جرم و خطايش از خانه¬ بيرون كرده باشند، شب هنگام راهي جز بازگشت به منزل پدر ندارد.
من هم جز خانه¬ي تو پناهگاهي ندارم و با هر خطا و اشتباهي دوباره بايد به سوي تو بازآيم؛ اما…
خدايا! از تو مي¬خواهم كه ياري¬ام كني تا قدرش بشناسم و حرمت¬اش نگه¬دارم و با نيّتي صادقانه به سويش گام بردارم و خود را در آغوش پر مهر و پدرانه¬اش بيفكنم … آمين!

نوشته ای از خانم جوادی

مفهوم انتظار در مکتب تشیع انتظار سازنده و تعهد آور است به گونه ای که می تواند نوعی عبادت محسوب شود اینگونه انتظار مقوله اعتقادی اجتماعی دارد زیرا منتظر فردی با شناخت تکالیف فردی خود را مسئول می داند و با رسوخ این انتظار در وجود منتظر نا خود آگاه به سوی حرکت وتلاش اجتماعی پیش می رود
انسان موجودی دارای بعد مادی است که در مسیر زندگی گاهی به خاطر وابستگی به مادیات از معنویات دور می ماند منتظران واقعی با درک انتظار سازنده گاهی ترس دور شدن از مسیر انتظار را دارند بنابراین به سوی شناخت وظایف در دوران غیبت می پردازند ولی با این شناخت همچنین از میدان عمل دور هستند این به خاطر خو گرفتن به دوران غیبت است ما به تیرگی ها عادت کرده ایم لذا در پرتو انتظار ظهور از قید غفلت از حضرت رها نشدیم بنابر این باید به شناخت عمیق تر تکالیف ووظایف بپردازم ودر پرتو عمل به تکالیف به انتظار سازنده دست یابیم که این انتظار در دومرحله خودسازی و جامعه سازی می باشد .
در راستای آگاهی یافتن از وظایف در دوران غیبت با توجه به روایات وظایف منتظران به دو دسته تقسیم می شود 1-وظایف فردی وتعبدی مانند معرفت به امام(ع) ،محبت به امام(ع) و تبعیت از امام (ع)2-وظایف اجتماعی به دو دسته وظایف مردم در اجتماع مانند تکریم حضرت با دعای ندبه ،جشن ها و وظایف حکومتی مانند گسترش دادن فرهنگ مهدویت در میان مسلمین و در جهان تقسیم می کنیم و به بحث درباره آن می پردازیم و در آخر به این نتیجه دست می یابیم که اندیشه انتظار و شناخت تکالیف در مرحله اول به شکل عمل به وظایف می باشد ودر راستای عمل به وظایف به روشنی در می یابیم که هر چه اعتقاد به انتظار در درون ما بیشتر رسوخ کند تلاش وهمت ما در انتظار بیشتر می شود و این عنایتی از سوی خداوند برای کسانی که در مسیر خودسازی قرار گرفته اند در مرحله دوم با خودسازی به ساخت جامعه ای می رسیم که این جامعه زمینه سازی برای ظهور را فراهم می کند.

چکیده ای از مقاله خانم رئیسی

در وبلاگ مدیریت استانی یزد 15 کلید طلایی را خواندم وبه یاد بیان استاد خودسازی کلاس موحدین افتادم که فرمودند:این سفارش ( که در ذیل می خوانید)برای این کلاس مناسب است ولی برای دیگران هنوز زود است.

چقدر زود گذشت این نصایح وخدا کند که طلاب موحدین همچنان در مسیر خودسازی باشند

آیه الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی

سفارش مى كنم به خواندن سوره (( یس )) بعد از نماز صبح هر روز یك مرتبه و نیز خواندن سوره نباء (( عم یتسائلون )) بعد از نماز ظهر، و به خواندن سوره (( عصر )) بعد از نماز عصر و به خواندن سوره (( واقعه )) بعد از خواندن نماز مغرب و به خواندن سوره (( الملك )) بعد از نماز عشاء و تاكید مى كنم بر آن مداومت كردن بر آنچه یاد آور شدم ، زیرا من شخصا روایت مى كنم این روش از استادان بزرگوار خود و بارها نیز تجربه آموخته ام