بزرگترين كشف نسل ما اين است كه،

انسانها ميتوانند با تغيير دادن نگرش ذهني خود،

زندگيشان را تغيير دهند.(ويليام جيمز - روانشناس)

دعاهاى شبهاى دهه آخر ماه كه از جمله آنها اين دعاست كه شيخ كلينى در كتاب كافى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: كه در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بخوان:
أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ.
پناه مى‏آورم به عظمت ذات كريمت،از اينكه ماه رمضان‏ از من سپرى شود،يا سپيده اين شب طلوع كند،و از سوى من نزد تو گناهى يا نتيجه كارى مانده باشد،كه مرا بر آن عذاب نمايى
كفعمى در حاشيه«بلد الامين»نقل كرده كه امام صادق عليه السّلام در هر شب از دهه آخر اين ماه پس از نمازهاى واجب‏ و مستحب مى‏خواندند:
اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَى مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِيرَنَا فِيهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولا وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَى أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِينَ وَ لا تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِينَ
خدايا از ما حق آنچه را كه از ماه رمضان گذشته ادا فرما،و كوتاهى ما را از عبادت در اين ماه بيامرز و ماه رمضان را از ما پذيرفته‏ تحويل گير،و ما را از زياده‏رويهاى بر عليه خويشتن مؤاخذه مكن،و از رحمت‏شدگان قرار ده،نه از محرومان.
و فرموده:هركه اين دعا را بخواند،خدا تقصيرى كه در گذشته از ماه رمضان از او سر زده بيامرزد،و او را در باقيمانده ماه از گناهان بازدارد.سيّد ابن طاووس در كتاب«اقبال»از ابن ابى عمير از مرازم نقل كرده:امام صادق عليه السّلام در هر شب از دهه آخر اين ماه مى‏خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَيْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَيَالِيهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ يَا إِلَهِي مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ فَأَسْأَلُكَ بِمَا سَأَلَكَ بِهِ مَلائِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُكَ الْمُرْسَلُونَ،
خدايا تو در كتاب نازل‏شده‏ات فرمودى:ماه رمضان،ماهى كه قرآن براى هدايت مردم در آن نازل شده و دلايلى روشن از هدايت و تميز دادن حق از باطل است،با نازل كردن قرآن در آن حرمتش را بزرگ شمردى،و آن را به شب‏ قدر اختصاص دادى،شبى كه آن را از هزار ماه ماه بهتر قرار دادى.خدايا اين روزهاى ماه رمضان است كه گذشت،و شبهاى آن است كه از دست رفت،من از اين ماه چنان شده‏ام كه‏ تو از من به آن داناترى،و شماره آن را از تمام آفريدگانت شمارنده‏ترى،در نتيجه از تو درخواست مى‏كنم به آنچه‏ از تو درخواست كردند فرشتگان مقرّبت،و پيامبران مرسلت،
وَ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ وَ كَرَمِكَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِي وَ تَسْتَجِيبَ دُعَائِي وَ تَمُنَّ عَلَيَّ [إِلَيَ‏] بِالْأَمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ كُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَهِي وَ أَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ بِجَلالِكَ الْعَظِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَيَالِيهِ وَ لَكَ قِبَلِي تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِي بِهِ أَوْ خَطِيئَةٌ تُرِيدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّي لَمْ تَغْفِرْهَا لِي سَيِّدِي سَيِّدِي سَيِّدِي أَسْأَلُكَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ إِذْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ،
و بندگان شايسته‏ات،اين كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و وجودم را از آتش آزاد كنى،و به رحمتت به بهشتم وارد نمايى،و به عفو و كرمت بر من‏ تفضّل آرى،و نزديك‏جويى‏ام را بپذيرى،و دعايم را به اجابت رسانى،و به امان دادنم در روز وحشت، از هر هراسى كه براى قيامتم آماده ساخته‏اى بر من منت نهى،خدايا به ذات كريم و به جلال بزرگت پناه مى‏آورم، از اينكه روزها و شبهاى ماه رمضان سپرى گردد،و براى من نزد تو نتيجه كارى يا گناهى باشد كه مرا به سبب آن مؤاخذه كنى،يا خطايى كه‏ بخواهى انتقامش را از من بگيرى،و مرا در آنها نيامرزيده باشى،اى آقاى من،اى آقاى من،اى آقاى من از تو مى‏خواهم كه معبودى جز تو نيست، آنگاه كه معبودى جز تو نبود،
إِنْ كُنْتَ رَضِيتَ عَنِّي فِي هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّي رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَكُنْ رَضِيتَ عَنِّي فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا اللَّهُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا أَحَدٌ و بسيار بگو يَا مُلَيِّنَ الْحَدِيدِ لِدَاوُدَ عَلَيْهِ السَّلامُ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْكُرَبِ الْعِظَامِ عَنْ أَيُّوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ أَيْ مُفَرِّجَ هَمِّ يَعْقُوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ أَيْ مُنَفِّسَ غَمِّ يُوسُفَ عَلَيْهِ السَّلامُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
اگر در اين ماه از من خشنود بوده‏اى،بر خشنودى‏ات از من بيفزا،و اگر خشنود نبوده‏اى از هم اكنون از من خشنود شو اى مهربان‏ترين مهربانان،اى خدا،اى يكتا،اى بى‏نياز،اى كه نزاييده و زاده نشده،و احدى برايش همتا نبود.و بسيار بگو:اى نرم كننده آهن براى داود(درود بر او)،اى‏ بردارنده بدحالى و بلاهاى بزرگ از ايّوب(درود بر او)،اى از بين‏برنده اندوه شديد يعقوب‏ (درود بر او)،اى زايل كننده غم يوسف(درود بر او)،درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،چنان‏كه‏ تو سزاوارى كه درود فرستى بر جمله آنان،و با من چنان كن كه تو شايسته آنى نه چنان‏كه من سزاوار آنم.
و از جمله اين دعاها دعايى است كه در كتاب«كافى»به صورت روايت مستند،و در كتاب«مقنعه»و«مصباح» بدون ذكر سند نقل شده:كه در شب اوّل از دهه سوم،يعنى در شب بيست‏ويكم بخوان:
يَا مُولِجَ اللَّيْلِ فِي النَّهَارِ وَ مُولِجَ النَّهَارِ فِي اللَّيْلِ وَ مُخْرِجَ الْحَيِّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجَ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ يَا رَازِقَ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا اللَّهُ يَا رَحِيمُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْيَا وَ الْكِبْرِيَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ فِي السُّعَدَاءِ وَ رُوحِي مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِي فِي عِلِّيِّينَ وَ إِسَاءَتِي مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِي يَقِينا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ إِيمَانا يُذْهِبُ الشَّكَّ عَنِّي وَ تُرْضِيَنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي وَ آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِيقِ وَ ارْزُقْنِي فِيهَا ذِكْرَكَ وَ شُكْرَكَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَيْكَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْفِيقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.
اى وارد كننده شب و روز،و وارد كننده روزوشب،و بيرون آورنده زنده از مرده،و بيرون‏ آورنده مرده از زنده،اى روزى‏دهنده بى‏حسا به هركه خواهى،اى خدا،اى مهربان،اى خدا اى خدا،اى بخشنده،اى خدا، اى خدا،اى خدا،براين نامهاى نيكوتر،و نمونه‏هاى برتر و بزرگمنشى و نعمتها،از تو مى‏خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و قرار دهى نامم را در اين شب از گروه سعاتمندان،و روحم را با شهيدان،و نيكوكارى‏ام را در بلندترين مقام بهشت،و بدكارى‏ام را آمرزيده،و بر من يقينى ببخشى كه دلم همراه آن باشد،و ايمانى كه دودلى را از من بردارد،و خشنودم نمايى به آنچه نصيبم كردى،و ما را در دنيا و آخرت پاداش نيكو عنايت كن،و از آتش سوزان حفظ فرما،و در اين شب ذكر و شكر و رغبت به سويت، و توبه و توفيق آنچه كه محمّد و خاندان محمّد(درود خدا بر او و ايشان)را به آن موفق نمودى نصيب من فرما.
پایگاه عرفان

انفاق و صدقه و بخشش مال در ماه رمضان به خصوص در دهه‌ی پایانی آن به شرط اجتناب از اسراف و فخرفروشی مستحب است. در صحیحین از ابن عباس (رض) روایت است که رسول الله (ص) سخاوتمند‌ترین انسان‌ها بود و سخاوتمند‌تر از هر وقت، زمانی بود که در ماه رمضان، جبرئیل نزد ایشان می‌آمد. جبرئیل در تمام شب‌های رمضان، قرآن را با رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- تکرار می‌نمود. و آن حضرت (ص) در پخش خیر و نیکی، از بادهای وزنده نیز سبقت می‌گرفت.
به طور کلی باید گفت: جود و بخشش در ماه رمضان مستحب و در دهه‌ی آخر آن با اقتدا به رسول خدا (ص) و سلف صالح دارای فضیلت بیشتری است. نیز از آنجا که رمضان ماه شریفی است نیکی انجام گرفته در آن بهتر از نیکی در سایر ماه‌های سال است و از آن لحاظ که مردم در این ماه به خاطر مشغولیت به روزه و سایر طاعات کسب و درآمدشان پایین می‌آید، به کمک و مساعدت مالی دیگران نیاز بیشتری پیدا می‌کنند.

نتایج آزمون سطح 2 خواهران اعلام شد ودوباره اعتراضات و….

پیرو برخورد با یکی از داوطلبان  قبول شده و دیدن اشک شوق  به یاد ایام گذشته افتادم

تصمیم گرفتم به برخی از اساتید وکادر مدرسه رجوع کنم واحساس  شان را درباره لحظه ای که قبول شدند بپرسم  با برخورد به مسئولان مسابقه ای را با عنوان اولین زنگ  اعلام واز همه درخواست نمودم تا احساس خود را در وبلاگ قرار دهند لذا از شما دوستان نیز درخواست داریم در این برنامه با ما همراه باشیدواحساس خود را در وبلاگ مدرسه پیام نمایید.

پیامبر واهل بیت پاکش(علیهم السلام) بابیانات وحی گونه خویش راه عذر خواهی از خدا رابه شیعیان آموخته اند ودر فرصت های مختلف،نسخه های گوناگونی از استغفار رابه آنان یاد داده اند که هر یک در جای خوددارای آثار وبرکات خاصی است.در میان نسخه های استغفار به بعضی ازآنها با عناوین برگزیده ای اشاره شده است که دارای مزیت وشرافت بیشتری است،والبته سر آن برای ما فاش نشده است وتنها بارمز واشاره بیان گردیده است.بسیار به جاست که راهیان کوی دوست،بادقت وتأمل بیشتر ،نکات آن را در یابند واز فیوضات وبرکاتش بهره مند گردند.

جابربن عبدالله انصاری گوید:رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)فرمودند:

تعلموا سید الاستغفار.  استغفار را بیاموزید(وآن را تلاوت کنید).

سپس این عبارت را فرمودند:اللهم انت ربی لا اله الا خلقتنی وانا عبدک وعلی عهدک وابوء بنعمتک علی وابوءلک بذنبی فاغفر لی انه لا یغفر الذنوب إلا أنت.

خدایا تو پروردگار منی ،هیچ معبودی جز تو نیست،تو مرا آفریده ای و من بنده توام وبر عهد وپیمان باقی ام،به کمک نعمتی که به من دادی زندگی می کنم وبه گناه خویش اقرار دارم، خدایامرا ببخش که جز تو کسی گناهان را نمی بخشد.

این مقاله با استناد به حدیث شریفی از امام معصوم عليه السلام که در تفسیر سوره ی قدر، فاطمه زهرا عليهاالسلام را شب قدر نامیده است، در شرح و تبیین آن و در خصوص مقایسه ی تطبیقی آیات سوره ی مبارکه قدر با شخصیت، ابعاد وجودی و اسماء مبارکه ی کوثر طه، فاطمه ی زهرا عليهاالسلام به رشته تحریر درآمده است. در این مقاله آیات سوره قدر به ترتیب ذکر شده و با توجه به هر آیه شباهت ظاهری یا معنوی آن آیه با حضرت فاطمه عليهاالسلام ذکر شده که در مجموع یازده شباهت بین زهرای مرضیه با آیات کریمه قدر آورده شده است که به اختصار بیان می‌شود:
همچنان که طبق آیات کریمه، شب، مایه سکون و آرامش است، حضرت زهرا عليهاالسلام نیز مایه آرامش و تسلی خاندان عصمت بالاخص پدر است او تنها دختري است که مام پدر است. کنیه «ام ابیها» نشانگر ابراز محبت شدید از سوی پیامبر اکرم نسبت به ایشان بود، اما درخشش و نورانیت زهرای اطهر با سیاهی و ظلمت شب در تضاد است.

1- “انا انزلناه فی لیلة القدر": همچنان که شب قدر ظرف زمانی نزول قرآن کریم است، صدیقه کبری، ام الائمه نیز محل نزول امامان معصوم عليهم السلام است، چرا که انسان کامل به منزله ی قرآن است که تمام صفات و خصائل قرآنی در او متجلی است. حضرت علی عليه السلام نیز در جنگ صفین با عبارت «انا قرآن ناطق» به این قضیه اشاره می‌فرمايد.

2- “و ما ادریک ما لیلة القدر": در این بخش به عظمت مافوق تصور و موجود الهی که قدرت شناخت کامل آنها را از ما سلب می‌کند و به رفتار پیامبر اکرم صلي الله عليه و آله با ایشان اشاره شده است.

3- “و ما ادریک ما لیلة القدر": مجهولیت شب قدر بی شباهت به غربت و مظلومیت زهرای مرضیه نیست. علاوه بر ابعاد وجودی و درجات تقرب و سلوک الی الله، تاریخ دقیق ولادت، شهادت، طول عمر و بالاخص مزار ایشان برای ما مجهول می‌باشد. (که از دردها و مصائب بزرگ شیعه است).

4- “لیلة القدر": بین ستر و پوشش شب با حجاب و عفاف حضرت زهرا سلام الله عليها، شباهت وجود دارد و نیز بین دردها و مصائب بیکرانی که ایشان را یکی از بکائین (بسیار گریه کنندگان) نمود، با سیاهی و ظلمت شب اقتران وجود دارد.

5- “لیلة القدر": کوتاهی عمر زهرای مظلومه با کوتاهی شب قدر قابل قیاس است.

شب قدر

6- “لیلة القدر خیر من الف شهر": خیر کثیر کوثر طه صلي الله عليه و آله که ادامه ی نسل نبوت تا قیام قیامت از دامان مطهر اوست، با خیر و بركت شب قدر که به تنهائی از هزار ماه برتر است، مقایسه شده است.

7- “تنزل الملائکة والروح فیها": از نظر روایات مسلم است که جبرئیل امین بر فاطمه زهرا عليهاالسلام نازل می‌شد، در حالی که حتی بر ائمه عليهم السلام نیز نازل نمی‌شد؛ هر چند فرشتگان دیگر به محضر آنان می‌رسیدند. امام خمینی(ره) نزول فرشته وحی بر ایشان را از بالاترین فضائل آن حضرت می‌شمارند. نزول فرشتگان در شب قدر و نزول آنها بر زهرای محدثه از شباهت‌های دیگر آن دو است.

8- “باذن ربهم": همچنان که در شب قدر همه چیز به اذن و فرمان الهی است، زندگانی زهرای مرضیه نیز در تمامی موارد به اذن و امر الهی بوده است. از زمان تکوین نطفه با آن سیب بهشتی، جریان تولد، اسما مبارکه، سکوت، فریاد، خشم، قهر … همه برای رضای خدا بوده است چرا که او راضیه و مرضیه است. تحت اذن و فرمان کامل خدا بودن از وجوه دیگر شباهت‌های آن دو است.

9- “باذن ربهم من کل امر": همچنان که در شب قدر تمام امور و حوادث سال شخص، مقدر می‌شود، در کتاب منسوب به حضرت به نام مصحف زهرا عليهاالسلام نیز تمام اخبار، حوادث و پیشامدهای خاندان امامت و مسلمین از گذشته و آینده مشخص است. بین صحیفه ی حضرت زهرا عليهاالسلام با مشخص شدن حوادث مقدر (من کل امر) در شب قدر شباهت وجود دارد.

10- “سلام” : همچنان که این شب سراسر سلام و آرامش و امنیت است، صدیقه ی طاهره نیز تمام وجودش، مظهر لطف و رحمت الهی است. او حوراء انسیه‌اي است که همه خیر و برکت و نور و جمال دنیا و آخرت را با هم داراست. در این بخش به اسماء مبارکه ایشان اشاره شده است.

11- “سلام هی حتی مطلع الفجر": همچنان که انتهای شب قدر، طلوع فجر و صبح صادق است، انتهای امامت از دامان پاک حضرت فاطمه عليهاالسلام نیز، صبح ولایت است که یوسف زهرا، فرزند طور والعادیات، فرزند یس والذاریات، مهدی موعود (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) ظهور کرده و شب تاریک ظلمتکده جهان را به صبح هدایت و رستگاری دلالت خواهد نمود. مطلع الفجر حضرت زهرا، مهدی موعود(عج) است. الیس صبح بقریب؟! آیا سپیده نزدیک نیست؟!

شنیده‌ام که می‌آيی، بهار سرمه راهت دو چشم من، بهشت من، فدای ناز نگاهت

منبع:
فريبا احمدي اپتومتريست و مدرس دانشگاه “ع پ” اردبيل .

جمعيت از خود بي‌خود شده است. چراغ‏ها خاموش است. در تاريكى صداى گريه و ناله از هر سو برمى‌خيزد. انگار اينها همان انسان‏هايى نيستند كه ساعتى پيش در كوچه و خيابان راه مى‏رفتند از بقالى و لبنياتى و نانوايى خريد مى‏كردند، گاهى بر هم اخم مى‏كردند و از يكديگر دلگير مى‏شدند. پيش خود هزار جور حساب و كتاب داشتند. انگار اينها از يك سياره ی ديگر آمده‏اند، از سياره ی عشق و دوستى؛ از سياره ی دل‌هاى نرم و آماده. از سياره‏اى كه در آن كسى به فكر مزه خورشتى كه با نان فردا شب خواهد خورد نيست. آنجا ديگر كسى به فكر بزرگى و كوچکى خانه، زيبايى و زرق و برق اتومبيل و لباس، تفاخر و رفاه و دنياطلبى نيست. اينها از كجا آمده‏اند كه اين‏طور ضجه مى‏زنند. اين‏گونه از خود بي‌خود مى‏شوند. شانه به شانه هم مى‏نشينند و تكان‏هاى شانه يكديگر را حس مى‏كنند. اينها از كجا آمده‏اند كه فضاى خاموش مصلى را با امواج آسمانى و عرشى خود به فضايى سرشار از نفس فرشتگان تبديل كرده است.

صداى آرام بخش مجرى مراسم، فريادها را به سكوت مبدل مى‏كند: گوش كن امشب فرض كن اينجا تنهايى، فرض كن هيچ كس جز تو نيست، تنهاى تنها. فرض كن در تنهايى قبر و در تاريكى قبر به خودت آمدى، يك عمر معصيت كردن، يك عمر خلاف اوامر الهى رفتار كردن، يك عمر جواب محبت‏هاى او را با بى اعتنايى دادن تمام شده است. حالا آوردنت اينجا در آرامگاه ابدى، جايى كه هيچ برگشتى نيست، هيچ فريادرسى نيست. جايى كه تو هستى و نتيجه ی اعمال تو كه به صورت مار و مور و عقرب به جانت مى‏افتد. اين تاريكى، همان تاريكى شب قبر است. فكر كن كه عذاب‏هاى الهى در راه هستند. تو را به جان على ‏(عليه السلام) كه امشب فرقش در محراب شكافته مى‏شود! اين محيط را فراموش كن.

«امشب چشم من به روى چيزهايى باز شد كه پيش از اين نمى‏ديدم، اگر هم جسته و گريخته، گاهى كسى در اين مورد حرفى مى‏زد، برايم خيلى مهم نبود. اما حالا حس مى‏كنم سبك شده‏ام، حس مى‏كنم پاك شده‏ام، حالا من هم مى‏توانم او را صدا بزنم.»

حالا يك نفر از تو مى‏پرسد شب‏هاى قدر چه كردى؟ از شب‏هاى قدر چه توشه‏اى برداشتى؟ وقتى درهاى رحمت ‏به رويت ‏باز بود، چرا استفاده نكردى؟ خدايا من امشب آمده‏ام كه بگويم اشتباه كردم. آمده‏ام بگويم نفهميدم، نمى‏خواستم با توى مهربان، مخالفت كنم. خدايا اگر قرار است امشب مرا نيامرزى، همين الان مرا از دنيا ببر. حالا قرآن‏ها را روى سر بگيريد. قرآن خيلى عزيزه. قرآن را روى سرهاى خود بگيريد و در تاريكى قبر فرياد بزنيد: الهى بك يا الله …

صداى جمعيت ‏يك بار ديگر اوج مى‌گيرد هيچ كس حال خود را نمى‏فهمد. هيچ كس به فكر وضع ظاهرى خود نيست. گويا در اين جمعيت هر كس در خلوت خود ناله مى‏كند؛ گويى هر كس از بدى اعمال خود ضجه مى‏زند.

اين جمله را هم گوش كن: تو را به جان آقايى كه مرغابى‏هاى خانه دخترش هم براى او اشك مى‏ريختند، گوش كن. مى‏خواهم در همين حالى كه دارى يك دعا بخوانم. خدايا اگر امشب در سرنوشت ‏يك‌ ساله ما مقدر كردى كه اين آخرين شب قدرى باشد كه آن را درك مى‏كنيم، خدايا كارى كن كه امشب، شب آمرزش ما باشد. شب بخشيده شدن گناهان ما باشد.