شیخ صدوق رحمة الله علیه برای وداع ماه مبارک رمضان دعائی ذکر کرده که می‏گوید: ابو بصیر از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که حضرت فرمود: «تقول فی وداع شهر رمضان
«اللهم انک قلت فی کتابک المنزل علی نبیک المرسل و قولک الحق شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان، و هذا شهر رمضان قد انصرم فاسالک بوجهک الکریم، و کلماتک التامات ان کان بقی علی ذنب لم تغفره و ترید ان تحاسبنی به او تعذبنی علیه او تقایسنی به ان یطلع فجر هذه اللیلة، او ینصرم هذا الشهر الا و قد غفرته لی یا ارحم الراحمین‏» (1)

در وداع ماه مبارک بگوئید:
بار پروردگارا تو خود گفتی در کتاب مقدس که بر نبی مرسلت نازل فرموده‏ای و قول تو حق است که ماه رمضان که در او قرآن نازل شده و مایه هدایت و رستگاری مردم و دلائل آشکار از هدایت و وسیله تشخیص حق از باطل می‏باشد، اینک ماه رمضان به پایان رسید «و فیوضاتش تا سال آینده از ما قطع شد» پس تقاضا می‏نمایم از تو به آبروی گرامیت، و کلمات تام و تمامت، اینکه اگر بر من گناهی باقی مانده ( و پاک نشدم) که هنوز آن گناهم را نیامرزیدی، و اراده حسابرسی او را داری، یا می‏خواهی به آن گناه باقیمانده عذابم کنی، و یا به اندازه گناهم عقوبت نمائی، تا اینکه طلوع کند فجر این شب، یا پایان پذیرد این ماه مبارک، مگر آنکه آن گناهانم را بیامرزی و از تقصیرم در گذری، ای مهربانترین مهربانان

بیا مانند آب آینه باشیم

زُلال وپاک دور از کینه باشیم

بیا در کوره راه ساکت کوه

به آوازی زُدائیم از دل اندوه

بیا معیار عشقی ساده گردیم

بدور از کِبرها افتاده گردیم

بیا وزن رفاقت را بسنجیم

بیا از حرف یکدیگر نرنجیم

شبی در باغ شب‌بوها بروئیم

به تاریکی حدیث عطر گوئیم

سحر در پیشگاه نرگس مست

بگوئیم آنچه در دلهایمان هست

گل صورت به شبنم ها بشوئیم

سپس یاس حقیقت را ببوئیم

وضو سازیم پس با شبنم پاک

بنوشیم جرعه‌ای از خون آن تاک

به جمع سوسنان خاموش باشیم

دهان بسته سراپا گوش باشیم

بیا در استقامت کوه باشیم

بیا عرفان یک اندوه باشیم

صفحات: 1· 2

در درجه اول، بايد نحوه تفکر و نگرش خود را تغيير دهيم. بايد در خودمان انگيزه ايجاد کرده و اثرات منفي حسادت را به خود يادآوري کنيم. بايد متوجه منافع حسادت نکردن باشيم؛ منافعي مانند داشتن يک زندگي توأم با آسايش. سبکي و زشتي اين ضعف و حرکات ناشي از آن را مرتبا به ياد آوريم. به خودمان تلقين کنيم که هرگز نسبت به هيچ‌کس حسادت نکنيم. به نعمت‌ها و امتيازها و نقاط مثبت خودمان بيشتر توجه کنيم. روي ارزش‌ها تعمق کنيم و از خودمان بپرسيم که اصلا موضوع مورد فکر ما چه‌قدر ارزش دارد؟ با کار کردن روي عدم دلبستگي، حسادت خودمان را فرو بنشانيم. به عدالت خداوند و استحقاق خودمان بينديشيم. از رقابت‌هاي بي‌ثمر بپرهيزيم. وقتي دچار حسادت مي‌شويم آن را مديريت کنيم؛ به اين ترتيب که توانايي‌هاي خودمان را شناخته و در جهت آن حرکت کنيم و اگر نتيجه‌اي حاصل نشد، از روان‌شناس يا روان‌پزشک کمک بگيريم تا مشکل‌مان ريشه‌يابي و راه‌‌هاي رفع آن روشن شود.
منبع:www.salamat.com

ممکن است تصور کنید که شما راهتان با آن دسته افراد موفقی که پیوسته کامیابی های تازه حاصل می کنند یکی نباشد. البته ممکن است آنها توانایی هایی داشته باشند که شما فاقد آن هستید، اما همیشه به یاد داشته باشید: موفقیت آموختنی است و تنها تفاوت شما با آنها این است که آنها همیشه یک سری عادات خاص را به کار می بندند و این باعث کامیابیشان می شود.

موفقیت همین است: جمع راه و روش های زندگی هوشمندانه. در اینجا به چند مورد از این شیوه ها اشاره می کنیم.

1- با دقت لباش بپوشید.

قبل از ترک منزل به سمت محل کار، زمانی را صرف چک کردن شیوه ی لباس پوشیدن خود کنید و اطمینان حاصل کنید که آیا لباس مناسب به تن کرده اید یا خیر. ممکن است بعضی ها بگویند که لباس برای آدم ارزش نمی آورد، اما به عقیده ی من کاملاً اشتباه است. دنیای کار و تجارت تا حد زیادی روی این مسئله می چرخد.

اگر مثل یک فرد موفق لباس بپوشید، دیگران هم مثل یک فرد موفق با شما برخورد میکنند. پس در شیوه ی لباس پوشیدنتان تجدید نظر کنید.

2- مثل برنده ها بیندیشید.

رفتار خود شخص نقش بزرگی در موفقیتش دارد. دیدگاهتان نباید هیچگاه مثل انسان های شکست خورده باشد. خوب است که پیشرفت ها و دستاوردهایی که در راه آنها تلاش می کنید را برای خود مجسم کنید. همیشه نیمه ی پر لیوان را ببینید. مردم هم همیشه از افراد موفق تبعیت میکنند نه منفی بافان.

3- جزئی از یک گروه باشید.

موفقیت اکثر اوقات یک کار گروهی است. یک گلزن در فوتبال هیچوقت به تنهایی نمیتواند موفقیت کسب کند. با همکاری و مساعدت اعضای مختلف یک گروه، موفقیت به دست می آید. اگر در یک گروه کار می کنید، تا جایی که می توانید مسئولیت ها و کارهای خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهید و از دیگران نیز همین انتظار را داشته باشید. در این حالت است که موفق خواهید شد.

صفحات: 1· 2

بزرگترين كشف نسل ما اين است كه،

انسانها ميتوانند با تغيير دادن نگرش ذهني خود،

زندگيشان را تغيير دهند.(ويليام جيمز - روانشناس)

دعاهاى شبهاى دهه آخر ماه كه از جمله آنها اين دعاست كه شيخ كلينى در كتاب كافى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: كه در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بخوان:
أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ.
پناه مى‏آورم به عظمت ذات كريمت،از اينكه ماه رمضان‏ از من سپرى شود،يا سپيده اين شب طلوع كند،و از سوى من نزد تو گناهى يا نتيجه كارى مانده باشد،كه مرا بر آن عذاب نمايى
كفعمى در حاشيه«بلد الامين»نقل كرده كه امام صادق عليه السّلام در هر شب از دهه آخر اين ماه پس از نمازهاى واجب‏ و مستحب مى‏خواندند:
اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَى مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِيرَنَا فِيهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولا وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَى أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِينَ وَ لا تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِينَ
خدايا از ما حق آنچه را كه از ماه رمضان گذشته ادا فرما،و كوتاهى ما را از عبادت در اين ماه بيامرز و ماه رمضان را از ما پذيرفته‏ تحويل گير،و ما را از زياده‏رويهاى بر عليه خويشتن مؤاخذه مكن،و از رحمت‏شدگان قرار ده،نه از محرومان.
و فرموده:هركه اين دعا را بخواند،خدا تقصيرى كه در گذشته از ماه رمضان از او سر زده بيامرزد،و او را در باقيمانده ماه از گناهان بازدارد.سيّد ابن طاووس در كتاب«اقبال»از ابن ابى عمير از مرازم نقل كرده:امام صادق عليه السّلام در هر شب از دهه آخر اين ماه مى‏خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَيْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَيَالِيهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ يَا إِلَهِي مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ فَأَسْأَلُكَ بِمَا سَأَلَكَ بِهِ مَلائِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُكَ الْمُرْسَلُونَ،
خدايا تو در كتاب نازل‏شده‏ات فرمودى:ماه رمضان،ماهى كه قرآن براى هدايت مردم در آن نازل شده و دلايلى روشن از هدايت و تميز دادن حق از باطل است،با نازل كردن قرآن در آن حرمتش را بزرگ شمردى،و آن را به شب‏ قدر اختصاص دادى،شبى كه آن را از هزار ماه ماه بهتر قرار دادى.خدايا اين روزهاى ماه رمضان است كه گذشت،و شبهاى آن است كه از دست رفت،من از اين ماه چنان شده‏ام كه‏ تو از من به آن داناترى،و شماره آن را از تمام آفريدگانت شمارنده‏ترى،در نتيجه از تو درخواست مى‏كنم به آنچه‏ از تو درخواست كردند فرشتگان مقرّبت،و پيامبران مرسلت،
وَ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ وَ كَرَمِكَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِي وَ تَسْتَجِيبَ دُعَائِي وَ تَمُنَّ عَلَيَّ [إِلَيَ‏] بِالْأَمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ كُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَهِي وَ أَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ بِجَلالِكَ الْعَظِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَيَالِيهِ وَ لَكَ قِبَلِي تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِي بِهِ أَوْ خَطِيئَةٌ تُرِيدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّي لَمْ تَغْفِرْهَا لِي سَيِّدِي سَيِّدِي سَيِّدِي أَسْأَلُكَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ إِذْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ،
و بندگان شايسته‏ات،اين كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و وجودم را از آتش آزاد كنى،و به رحمتت به بهشتم وارد نمايى،و به عفو و كرمت بر من‏ تفضّل آرى،و نزديك‏جويى‏ام را بپذيرى،و دعايم را به اجابت رسانى،و به امان دادنم در روز وحشت، از هر هراسى كه براى قيامتم آماده ساخته‏اى بر من منت نهى،خدايا به ذات كريم و به جلال بزرگت پناه مى‏آورم، از اينكه روزها و شبهاى ماه رمضان سپرى گردد،و براى من نزد تو نتيجه كارى يا گناهى باشد كه مرا به سبب آن مؤاخذه كنى،يا خطايى كه‏ بخواهى انتقامش را از من بگيرى،و مرا در آنها نيامرزيده باشى،اى آقاى من،اى آقاى من،اى آقاى من از تو مى‏خواهم كه معبودى جز تو نيست، آنگاه كه معبودى جز تو نبود،
إِنْ كُنْتَ رَضِيتَ عَنِّي فِي هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّي رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَكُنْ رَضِيتَ عَنِّي فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا اللَّهُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا أَحَدٌ و بسيار بگو يَا مُلَيِّنَ الْحَدِيدِ لِدَاوُدَ عَلَيْهِ السَّلامُ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْكُرَبِ الْعِظَامِ عَنْ أَيُّوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ أَيْ مُفَرِّجَ هَمِّ يَعْقُوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ أَيْ مُنَفِّسَ غَمِّ يُوسُفَ عَلَيْهِ السَّلامُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
اگر در اين ماه از من خشنود بوده‏اى،بر خشنودى‏ات از من بيفزا،و اگر خشنود نبوده‏اى از هم اكنون از من خشنود شو اى مهربان‏ترين مهربانان،اى خدا،اى يكتا،اى بى‏نياز،اى كه نزاييده و زاده نشده،و احدى برايش همتا نبود.و بسيار بگو:اى نرم كننده آهن براى داود(درود بر او)،اى‏ بردارنده بدحالى و بلاهاى بزرگ از ايّوب(درود بر او)،اى از بين‏برنده اندوه شديد يعقوب‏ (درود بر او)،اى زايل كننده غم يوسف(درود بر او)،درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،چنان‏كه‏ تو سزاوارى كه درود فرستى بر جمله آنان،و با من چنان كن كه تو شايسته آنى نه چنان‏كه من سزاوار آنم.
و از جمله اين دعاها دعايى است كه در كتاب«كافى»به صورت روايت مستند،و در كتاب«مقنعه»و«مصباح» بدون ذكر سند نقل شده:كه در شب اوّل از دهه سوم،يعنى در شب بيست‏ويكم بخوان:
يَا مُولِجَ اللَّيْلِ فِي النَّهَارِ وَ مُولِجَ النَّهَارِ فِي اللَّيْلِ وَ مُخْرِجَ الْحَيِّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجَ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ يَا رَازِقَ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا اللَّهُ يَا رَحِيمُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْيَا وَ الْكِبْرِيَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ فِي السُّعَدَاءِ وَ رُوحِي مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِي فِي عِلِّيِّينَ وَ إِسَاءَتِي مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِي يَقِينا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ إِيمَانا يُذْهِبُ الشَّكَّ عَنِّي وَ تُرْضِيَنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي وَ آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِيقِ وَ ارْزُقْنِي فِيهَا ذِكْرَكَ وَ شُكْرَكَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَيْكَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْفِيقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.
اى وارد كننده شب و روز،و وارد كننده روزوشب،و بيرون آورنده زنده از مرده،و بيرون‏ آورنده مرده از زنده،اى روزى‏دهنده بى‏حسا به هركه خواهى،اى خدا،اى مهربان،اى خدا اى خدا،اى بخشنده،اى خدا، اى خدا،اى خدا،براين نامهاى نيكوتر،و نمونه‏هاى برتر و بزرگمنشى و نعمتها،از تو مى‏خواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و قرار دهى نامم را در اين شب از گروه سعاتمندان،و روحم را با شهيدان،و نيكوكارى‏ام را در بلندترين مقام بهشت،و بدكارى‏ام را آمرزيده،و بر من يقينى ببخشى كه دلم همراه آن باشد،و ايمانى كه دودلى را از من بردارد،و خشنودم نمايى به آنچه نصيبم كردى،و ما را در دنيا و آخرت پاداش نيكو عنايت كن،و از آتش سوزان حفظ فرما،و در اين شب ذكر و شكر و رغبت به سويت، و توبه و توفيق آنچه كه محمّد و خاندان محمّد(درود خدا بر او و ايشان)را به آن موفق نمودى نصيب من فرما.
پایگاه عرفان

انفاق و صدقه و بخشش مال در ماه رمضان به خصوص در دهه‌ی پایانی آن به شرط اجتناب از اسراف و فخرفروشی مستحب است. در صحیحین از ابن عباس (رض) روایت است که رسول الله (ص) سخاوتمند‌ترین انسان‌ها بود و سخاوتمند‌تر از هر وقت، زمانی بود که در ماه رمضان، جبرئیل نزد ایشان می‌آمد. جبرئیل در تمام شب‌های رمضان، قرآن را با رسول خدا -صلى الله علیه وسلم- تکرار می‌نمود. و آن حضرت (ص) در پخش خیر و نیکی، از بادهای وزنده نیز سبقت می‌گرفت.
به طور کلی باید گفت: جود و بخشش در ماه رمضان مستحب و در دهه‌ی آخر آن با اقتدا به رسول خدا (ص) و سلف صالح دارای فضیلت بیشتری است. نیز از آنجا که رمضان ماه شریفی است نیکی انجام گرفته در آن بهتر از نیکی در سایر ماه‌های سال است و از آن لحاظ که مردم در این ماه به خاطر مشغولیت به روزه و سایر طاعات کسب و درآمدشان پایین می‌آید، به کمک و مساعدت مالی دیگران نیاز بیشتری پیدا می‌کنند.