شب قدر

«قدر» در لغت به معناى اندازه و اندازه‏گیرى است.(1) «تقدیر» نیز به معناى اندازه‏گیرى و تعیین است.(2) اما معناى اصطلاحى «قدر»، عبارت است از ویژگى هستى و وجود هر چیز و چگونگى آفرینش آن(‏3) به عبارت دیگر، اندازه و محدوده وجودى هر چیز، «قدر» نام دارد. (4)

بنابر دیدگاه حكمت الهى، در نظام آفرینش، هر چیزى اندازه‏اى خاص دارد و هیچ چیزى بى‏حساب و كتاب نیست. جهان حساب و كتاب دارد و بر اساس نظم ریاضى تنظیم شده، گذشته، حال و آینده آن با هم ارتباط دارند.

استاد مطهرى در تعریف قدر مى‏فرماید: « … قدر به معناى اندازه و تعیین است… حوادث جهان … از آن جهت كه حدود و اندازه و موقعیت مكانى و زمانى آنها تعیین شده است، مقدور به تقدیر الهى است.»(5) پس در یك كلام، «قدر» به معناى ویژگى‏هاى طبیعى و جسمانى چیزهاست كه شامل شكل، حدود، طول، عرض و موقعیت‏هاى مكانى و زمانى آنها مى‏گردد و تمام موجودات مادى و طبیعى را در برمى‏گیرد.

صفحات: 1· 2

وتوریسم یا فوتوریسم یعنی: اعتقاد به دوره آخر الزمان و انتظار ظهور منجى غایب و مصلح بزرگ جهانىاست و از مسايلى است كه در بحثهاى ایدئولوژیک تمام مذاهب و اديان درباره آن بحث و گفتگو شده است و همه اديان در آن مشتركند اما در مصداق آن اختلاف وجود دارد. سمت و سوى جهان بشريت على‏العموم رو به پيروزى عدالت و نجات قطعى انسانها و نابودى حتمى ظلم و ظالم مى‏رود و همين «انتظار» است كه عامل نيرو بخش و ايمان بخش به ستمديدگان است و باعث اميدوارى آنها به پيروزى مى‏شود. اين ايمان قطعى نه تنها آنها را بى‏مسؤوليت و منفى بار نمى‏آورد بلكه به آنان نيرو و قدرت و اطمينان به پيروزى مى‏دهد.به عبارت ديگر «فوتوريسم‏» در همه اديان زمينى و آسمانى با اختلاف اندكى وجود دارد و يكى از مشتركات تمامى اديان و مذاهب است. در همه اديان به آينده درخشان و آمدن مصلحى جهانى دراخرالزمان بشارت داده شده است

به مناسبت روز حقوق بشر وکرامت انسانی رهبر معظم انقلاب درباره دلسوزی از حقوق بشر و سختگیری به مردم از زبان ناقضین حقوق بشر چنین بیان داشتند:

مقام معظم رهبری در بیانات خود در نماز جمعه با شکوه،درباره دلسوزی از حقوق بشرتوسط ناقضین آن تصریح نمودند:آن چيزى كه در اين بين از همه بدتر و زشت‏تر به چشم من آمد، اين حرفهائى بود كه به عنوان دلسوزى از حقوق بشر و سختگيرى به مردم، از زبان اين دولتمردان آمريكائى صادر شد كه: ما از اينكه با مردم چنين رفتار بشود، مخالفيم؛ ما نگرانيم! شما نگران مردميد؟! شما چيزى به نام حقوق انسان را اصلاً قبول داريد؟! افغانستان را كى‏ به خاك و خون كشيد و هنوز هم دارد ميكشد؟ عراق را كى‏ زير چكمه‏ى نظاميان خودش تحقير كرد؟ در فلسطين چه كسى به دولت صهيونيست ظالم اين همه كمك سياسى و مادى كرد؟ در خود آمريكا - انسان واقعاً تعجب ميكند - در زمان دولت همين حزب دمكرات، در زمان رياست جمهورى شوهر همين بانوئى كه حالا اظهار نظر ميكند، هشتاد و چند نفر از وابستگان فرقه‏ى داوودى را زنده زنده در آتش سوزاندند. اين كه ديگر جاى انكار نيست. همين حضرات، همين دمكراتها اين كار را كردند. فرقه‏ى داوودى‏ها به قول خودشان ديويدى‏ها - به دليلى مورد غضب دولت آمريكا قرار گرفتند و به منزلى رفتند و در آنجا متحصن شدند. هر چه كردند، بيرون نيامدند. اينها خانه را آتش زدند و هشتاد تا مرد، زن، بچه تو اين خانه، زنده زنده سوختند. شما حقوق بشر ميفهميد يعنى چه؟! به نظر من اين مسئولان و سياستمداران اروپائى و آمريكائى قدرى بايستى شرم و حيا را هم براى خودشان وظيفه بدانند. جمهورى اسلامى، پرچم‏دار حقوق انسان است. دفاع ما از مردم مظلوم در فلسطين، در لبنان، در عراق، در افغانستان، در هر نقطه‏اى كه مردم مظلوم واقع شدند، نشانه‏ى همين است. نشانه‏ى اين است كه پرچم حقوق بشر به وسيله‏ى اعتقاد به اسلام، ايمان به اسلام در اين كشور برافراشته شده است. ما احتياج نداريم كه براى حقوق بشر كسى ما را نصيحت كند.

منبع:پایگاه حقوق بشر

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

ان فى كل شى موعظة و عبرة لذوى اللب و الاعتبار.
براستى كه از براى خردمندان و گيرندگان پند در هر چيز دنيا پند و عبرتى است .

به هر شيى ازين اشياء عالم ****گشايد ديده آن كوهست آدم
بگيرد پند اگر او هست عاقل ****نمايد خود بخود تحصيل حاصل

قبل از ازدواج
مرد: آره، ديگه نمي‌‌تونم بيش از اين منتظر بمونم
زن: مي‌‌خواهى من از پيشت برم؟
مرد: نه! فکرش را هم نکن
زن: منو دوست داري؟
مرد: البته!
زن: آيا تا حالا به من خيانت کردي؟
مرد: نه! چرا چنين سوالى مي‌‌کني؟
زن: منو مسافرت مي‌‌بري؟
مرد: مرتب!
زن: آيا منو مي‌‌زني؟
مرد: به هيچ وجه! من از اين آدما نيستم !
زن: مي‌‌تونم بهت اعتماد کنم؟
.
.
.
: بعد از ازدواج
متن را اين دفعه از پائين به بالا بخوانيد !

بین صدقه واجب (مثل زکات و کفاره) و صدقات مستحبی چند فرق وجود دارد:

1- صدقه واجب را باید به مسلمان پرداخت (به استثنای یک‌مورد و آن، کافرانی که اگر به آنان زکات داده شود به اسلام متمایل می‌شوند یا مسلمان‌ها را در نبرد با کفار یاری می‌دهند) ولی صدقه مستحبی را می‌شود به کافر داد.

2- صدقه واجب را باید به شیعه پرداخت نمود، ولی صدقه مستحبی را به غیر شیعه هم می‌شود پرداخت کرد.

3- در صدقه واجب مثل زکات، پرداخت علنی و آشکار آن بهتر است، مخصوصاً اگر پرداخت‌کننده از افراد صاحب‌نفوذ در جامعه باشد، اما در صدقه مستحبی، مخفیانه پرداخت‌کردن آن بهتر است.

4- در صدقه واجب چه میت وصیت کند یا نه، باید از اصل مال پرداخت شود و رضایت ورثه شرط نیست؛ اما در صدقه مستحبی تا وصیت نکند، لازم نیست از طرف میت پرداخت شود و اگر هم وصیت کند، به‌مقدار ثلث مالش نافذ است و بیشتر از آن منوط به اجازه ورثه می‌باشد.

5- صدقه واجب را غیر سید نباید به سید بپردازد، ولی در صدقه مستحبی این شرط وجود ندارد؛ مگر این‌که همراه با ذلت باشد که به فتوای برخی از فقها، محل اشکال است.

6- در صدقه واجب، گیرنده باید فقیر باشد، ولی در صدقه مستحبی لازم نیست گیرنده فقیر باشد.

سؤال: موارد مصرف زکات چیست؟

جواب: فقیر، کسی که از طرف مجتهد مأمور است که زکات را جمع نماید، کافرهایی که اگر زکات به آنان داده شود، به دین اسلام مایل می‌شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می‌کنند، بدهکاری که نمی‌تواند قرض خود را بدهد، کاری‌که منفعت عمومی یا دینی دارد، مسافری که در سفر مانده باشد.

تهیه و تنظیم: حجة‌الاسلام والمسلمین سیدجعفر ربانی

عالم عارف، آیةالله شیخ حسنعلی اصفهانی(نخودکی) قدس‌سره

حضرت حق صد و بیست و چهار هزار پیغمبر داشته است که شاید در مقابل هر نبی لااقل ده ولی بوده است، و همه آن‌ها برای هدایت طریق آمده‌اند. پیغمبری در مناجات عرض کرد: «رب این الطریق الیک» یعنی: «پروردگارا! راه به سوی تو کدام است؟» خطاب رسید: «دع نفسک و تعال» یعنی: «نفس خویش را رها کن و بیا». حدیث است که خداوند می‌فرماید: «لاتجعل بینی و بینک عالماً مفتوناً بالدنیا فیصدّک عن طریق محبتی فان اولئک قطّاع طریق عبادی‌المریدین»، کافی 1/46؛ یعنی: «عالمی را که قلبش شیفته محبت دنیا است، بین من و خود قرار مده، که راه دوستی مرا به تو ببندد، زیرا آنان راهزنان بندگان پوینده من هستند».

از حضرت عیسی علیه‌السلام سؤال شد: «من نجالس؟» یعنی: «با چه کس همنشین باشیم» فرمود: «من یذکّرکم الله رؤیته و یزید فی علمکم منطقه و یرغّبکم فی‌الاخرة عمله» یعنی: «با کسی همنشین باشید که دیدن او شما را به یاد خدا بیندازد، و سخن او بر علم و دانش شما بیفزاید، و عمل او شما را به آخرت ترغیب نموده و مایل سازد». اما مردم طالب کسی هستند که میان آن‌ها و محبوبشان دلاله باشد. چون طالب دنیا هستند که آن‌ها را به دنیایشان برساند.

صفحات: 1· 2